Hepinize merhaba dostlar. Ümit ediyorum ki sağlığınız ve moraliniz yerindedir. İlginç,korkunç, sarsıcı, öğretici, birleştirici, ayrıştırıcı, umut kırıcı ve de umut verici bir dönemi deneyimliyoruz. Birçoğumuz bu dönemden yeni kazanımlarla çıkacağız, bazılarımız kayıplar verecek; iyiler de kazanacak, kötüler de. Ve yine; iyiler de kaybedecek, kötüler de ....Allah ( ya da inandığınız değer her ne ise ) tüm iyi insanları, tüm hayvanları ve bitkileri korusun.
Biliyorum blogumu ihmal ediyorum. Ancak geçtiğim bu dönem öyle kolayca yaşanılıp sindirilecek cinsten de sayılmazdı pek 🤗. Herkesin hayatını rayına soktuğu bir yaşta ben yeniden bir hayat kurmaya başladım. Eh, ancak düzene oturdu hayatımız ve yaşadığımız köklü değişimi sindirmeye çalışıyoruz halen. Aslında başlamıştım bu deneyimi yazmaya, ilk bölümü okuyanlar bilir ( bkz Kalemime Sıkışanlar ). Sonraki bir yayınımda devamını yazarım. Özetle, bizimkisi bir tür ‘ Şehirden Köye Göç ‘ hikayesi gibi oldu. Anlatacağım sonra. Bugün yine dekupajla geldim. Maske dışında pek bir şey dikmiyorum. Çok geçerli bir sebebim var ; giyecek yerim yok. Göçün bir diğer sonucu da bu 🤗. Anlatacağım uzun uzun.
Şöyle bir çay kutusu vardı elimde. Öncelikle güzelce zımparaladım. O zımpara yapılacak dostlar, kaçış yok 😁. Ardından alt parçayı koyu mavi üst parçayı mürdüm rengi akrilik boyayla boyadım.
Sonra üzerlerini bildiğiniz mumla bir kat daha boyadım ve mumlu tabakanın üstüne de kalın bir kat beyaz chalky akrilik boya sürdüm. Ertesi gün tekrar güzelce zımparaladım. Böylece eskitilmiş bir görünüm elde ettim.
Ardından peçete dekupajı ve süsleme ile kutuyu bitirdim. İçindeki bölmelere de, takılar için, başka bir kutudan çıkan siyah süngerle yataklar yaptım.
Aslında kulbu da var ama eşim Güneşim henüz matkap getirmediği için takamadım. Sonuç şöyle oldu ;
Bu arada, eski bir konserve kutusunu da atölyeme çöp kutusu olarak görevlendirdim;
İşte böyle dostlar. Hepiniz sağlıkla iyi günlerde kalın ❤️