17 Nisan 2017 Pazartesi

DOĞA UMUT KAPILARINI SONUNA KADAR AÇMIŞ,BİZİ ÇAĞIRIYOR

                        Değiştiremeyeceğimiz şeyler için çabalayıp, dokunabildiklerimizi kaçırmayalım. İnsana, hayvana, bitkiye yaşayabilme hakkı tanıyalım, bu yoldaki çabasına destek olalım. Hatta eşyaya da dokunalım ki, ona dokunup fayda görecek bir canlıya yararımız olsun. Bir şeylere faydamız olduğunda ruhumuz doyar ve umudumuz tazelenir. Ben burada pek bir şeye dokunamıyorum; sokak hayvanı yok, baş vurduğum yardım kurumları yardımımı istemiyor ( Türk olduğumu öğrendiklerinde ev kiralamadıkları gibi, gönüllü çalışma talebime de şimdilik olumlu bir cevap veren olmadı. Maşallah ülkemin itibarı burada yerlerde sürünüyor. Hatta dil kursundaki öğretmeni ülkemizde demokrasi olduğuna ve cumhuriyetle yönetildiğimize inandıramadım ), doğaya da zaten belediye ve mülk sahipleri bakıyor. Bu durumda ben de sizin ruhunuza dokunayım dedim. Buyrun bizim sokaklara;


  Hey, merhaba. Burası hala soğuk, kabanla geziyoruz.

  ama yer gök çiçek açtı.


  Her evin önünde varım ben.

  Her renkte açıyorum.

  Bizler de Merih ablamızın maydanoz arası bakıp büyüttüğü goncaların kuzenleriyiz.



  Bir iki sokağı fotoğrafladım, fikir versin diye.Tüm sokaklar böyle süslü püslü,


  Tüm sokaklara taç yapraklarından konfetiler yağdı,

  her köşe başı çocuk parkı.

  Boş buldukları her yer yeşillik. İnsan azıcık gökdelen diker 😜

 Bu fotoları çekerken; Beliz, Çapi ve ben farklı sokaklarda gezip arada birbirimizi buluyorduk. Bu da o anlardan biri, köşeden beni görüp üzerime atlamak için koşan çılgın Çapi.


  Ve Beliz'le de buluşuyoruz,

  ikimiz de yürekten selamlar yolluyoruz hepinize....
                        Tüm güzel yürekler çiçek açsın, ülkem çiçeklensin, umut yeşersin, yarınlar bahar olsun...